Autografy Norbiego: grudnia 2016

sobota, 31 grudnia 2016

Wojciech Szczęsny

Ten rok był dla mnie bardzo obfity w autografy i nie ukrywam, że od dłuższego czasu skupiłem się na zbieraniu podpisów osobiście. Powiem szczerze, że listy również mam w planach wysyłać dalej, lecz na planach się kończy, gdyż we znaki daje się tutaj moje lenistwo.
Postanowiłem jednak, że je przezwyciężę i właśnie to będzie jedno z moich postanowień Noworocznych!

Co do przedstawianego dziś autografu, to tego Pana chyba przedstawiać nie trzeba.
Nie przypadkowo autograf Wojtka Szczęsnego dodaję akurat dziś, ponieważ odnosząc się do jego nazwiska chciałbym życzyć Wam Szczęśliwego Nowego Roku, a naszemu bramkarzowi mniej problemów tytoniowych.

czwartek, 29 grudnia 2016

Labinot Kabashi

Imię i nazwisko tego piłkarza zapewne mało Wam mówi, i powiem szczerze, że się nie dziwie, ponieważ Labinot obecnie niby jest zawodnikiem Barcelony, lecz dokładniej mówiąc jej rezerw, czyli Barcy B.
Dla mnie jednak jego podpis jest bardzo cenny, gdyż ma zaledwie 16 lat, a już zdążył zadebiutować w dorosłej kadrze Kosowa. Reprezentacja ta może nie należy do światowych potęg, lecz sam Kabashi jest upatrywany jako następca Andresa Iniesty, a to chyba największy komplement jaki może usłyszeć młody pomocnik.

poniedziałek, 26 grudnia 2016

Orlen Wisła Płock

Michał Daszek

Piotr Przybecki

Rodrigo Corrales

Marcin Wichary

Maciej Gębala

Tomasz Gębala

Zbigniew Kwiatkowski

Mateusz Piechowski

Gilberto Duarte

Jose Guilherme De Toledo

Marko Tarabochia

Valentin Ghionea

Miljan Puśica

Tiago Rocha

Dmitrii Zhitnikov

Lovro Mihić

Autografy zawodników Orlen Wisły Płock na moim blogu gościły już niejednokrotnie i zapewne dzisiejszy przypadek nie jest ostatnim.

Przed sezonem do zespołu "Nafciarzy" dołączyło kilku nowych graczy, w związku z czym było co zbierać, tym bardziej, że wywołałem również zdjęcia zawodników z nieco większym stażem w płockiej drużynie, tak aby było co wymieniać.

Na mecz w Mielcu Wisła miała zjawić się dzień wcześniej. Jednak po przyjeździe pod hotel nie było ani śladu autokaru. Podobnie jak pod dwoma innymi. Nieco rozczarowany wróciłem do domu, lecz tuż po wejściu do mieszkania dowiedziałem się iż Wicemistrzowie Polski są w drodze, gdzie mieli jakieś problemy, w związku z czym przyjadą nieco spóźnieni.

Bez zastanowienia ponownie wsiadłem w auto i pojechałem do hotelu. Benzyny niby trochę szkoda na takie jeżdżenie w "tę i z powrotem", lecz dziś kursowałem autem mamy, które było zatankowane <3, czego nie można było powiedzieć o moim...

Po przyjeździe na miejsce dowiedziałem się, że "Wiślacy" zjawią za grubo ponad godzinę. Nie pozostało jednak nic innego jak czekać. Czas zleciał mi jednak bardzo szybko, gdyż personel w tym hotelu jak zawsze był bardzo miły i nawet zaczął się wypytywać o moje hobby.

Po wylegiwaniu się na mega wygodnej kanapie w holu główne drzwi w końcu się rozsunęły, a w nich pojawili się zawodnicy. W związku ze swoim spóźnieniem od razu udawali się do pokoju, by tylko zostawić torby i zejść na kolacje. Takie rozwiązanie bardzo mi odpowiadało, gdyż podpisanie wszystkich 34 zdjęć zajęło mi zaledwie kilka minut. Całe szczęście, że zrobiłem to dosyć sprawnie, gdyż po chwili pod restaurację zleciało się kilka osób z jakiegoś przyjęcia, które w tym samym czasie organizowane było w sali obok.

Jak już wspominałem na wymianę wędruje sporo zdjęć, więc klikajcie -----> tutaj.

Dodatkowo nie omieszkałem zrobić sobie wspólnych fotografii z nowymi zawodnikami, czyli z Gilberto Duarte, Maćkiem Gębalą, jego bratem Tomkiem i Lovro Mihiciem, możecie je zobaczyć -----> tutaj.

sobota, 24 grudnia 2016

Tomasz Sikora

Tomasz Sikora to bez wątpienia jeden z najwybitniejszych polskich sportowców w historii. Powiedzieć, że jego sukcesy są imponujące, to tak jakby nic nie powiedzieć. Zresztą zobaczcie sami:

Mistrzostwa Europy

-złotych medali: 6
-srebrnych medali: 5
-brązowych medali: 2

Mistrzostwa Świata

-złotych medali: 1
-srebrnych medali:1
-brązowych medali: 1

Igrzyska Olimpijskie

-srebrnych medali: 1

Jak sami widzicie dorobek medalowy Tomka jest niesamowity, a jego autograf był moim marzeniem już od dawna i w końcu poprzez wymianę udało się osiągnąć wyznaczony cel.
Podpis złożony jest na oficjalnej karcie o wymiarach 10x15cm.

Jako, że dziś Wigilia chciałbym życzyć Wam Wesołych Świąt oraz wszystkiego co najlepsze.

czwartek, 22 grudnia 2016

Jan Domarski

Dziś autograf od jednego z wybitnych polskich piłkarzy - Jana Domarskiego.
Mimo iż w narodowej reprezentacji rozegrał on tylko 17 spotkań i zdobył w nich 2 bramki, to jego nazwisko na zawsze zapisało się w annałach polskiego futbolu, a to bez wątpienia ze względu na gola strzelonego Anglikom na Wembley w kwalifikacjach do Mistrzostw Świata w Niemczech w 1974 roku. To właśnie ta bramka zadecydowała o tym, że podopieczni Kazmierza Górskiego pojechali na Mundial gdzie ostatecznie zdobyli brązowy medal.
Trafienie to zostało uznane przez prestiżowy dziennik "The Times" jako jedna z 50 najważniejszych bramek w dziejach piłki nożnej.

Na podwórku ligowym Pan Jan również święcił sukcesy, a ze Stalą Mielec dwukrotnie zostawał Mistrzem Polski.

Autograf zdobyłem na charytatywnym turnieju na rzecz poszkodowanych w wypadku w Weryni.

Życzeń świątecznych jeszcze nie składam, gdyż w sobotę pojawi się nowa notka.

poniedziałek, 19 grudnia 2016

Vardar Skopje

Arpad Sterbik

Strahinja Milić

Petre Angelov

Jorge Maqueda

Joan Canellas

Ivan Cupić

Igor Karacić

Timur Dibirov

Rogerio Moraes Ferreira

Daniel Shishkarev

Luka Cindrić

Mijaljo Marsenić

Mijajlo Marsenić

Stojance Stoilov

Aleksandar Dereven

Ilija Abutović

David Davis

Raul Gonzalez

Kiedy kilka tygodni temu wybrałem się do Kielc zbierać autografy mistrza Niemiec w piłce ręcznej - Rhein Neckar Lowen, wiedziałem, że już trzeba planować kolejny wyjazd, którego celem tym razem był Vardar Skopje.

Ponowny podbój województwa Świętokrzyskiego przypadł na niedzielę, 4. grudnia.

Po przyjeździe do hotelu nie musiałem czekać zbyt długo aż zawodnicy zaczną zbierać się w holu na obiad. Pierwsi zeszli bramkarze, dodatkowo zrobili to chwilę przed czasem, więc bardzo łatwo było poprosić ich o podpisy. Niestety trochę inaczej sprawa miała się z innymi zawodnikami, którzy zjechali windą prawie całą drużyną i od razu udali się na stołówkę.

Rzecz jasna nie było wtedy możliwości "złapania" wszystkich, aczkolwiek "pojedyncze ofiary ustrzeliłem", a resztą miałem zająć się po posiłku.

Bardzo mile zaskoczył mnie trener Raul Gonzalez, który widząc podpisującego się Lukę Cindricia, podszedł i zapytał się, czy on też ma poczekać, aby gdzieś złożyć swój podpis, po prostu klasa! Gdyby wszyscy tacy byli...

Jak na złość Macedończycy po skończeniu ponownie wyszli w dosyć sporej grupce, tak jakby byli nierozłączni, a najbardziej zżytą, nie odstającą siebie grupkę na krok tworzyli głównie Hiszpanie, czyli Joan Canellas, Jorge Maqueda i Alex Dujszebajew. Rzecz jasna z podpisaniem trzech zawodników nie byłoby problemu, lecz w ich "gangu" było jeszcze kilku innych graczy Vardaru, lecz nie przeszkodziło mi to w spokojnym zebraniu dwóch pierwszych. Co do Alexa to już nie chciałem wołać go z windy, gdyż od następnego sezonu będzie on zawodnikiem VIVE, więc na spokojnie sprawę z nim załatwię na meczu ligowym.

Wracając jeszcze do Joana i Jorge, to bardzo zależało mi zrobić wspólne zdjęcie, ale wiedziałem, że gdy ich o to poproszę, to ucieknie mi reszta zawodników, więc odpuściłem. Cytując klasyka: "może innym razem."

Vardar w swoich szeregach ma jednak jeszcze wielu innych ciekawych graczy, a tych na których uwagę skupiałem najbardziej udało się uwiecznić i na wspólnej fotce oraz na zdjęciu poprzez podpis. Mowa tutaj o nazwiskach które na pewno obiły Wam się o uszy, nawet jak tylko pobieżnie interesujecie się szczypiorniakiem, czyli: Arpad Sterbik, Igor Karacić i Timur Dibirov.

Bardzo ciekawy byłem zachowania Sterbika - byłego bramkarza Barcelony, gdyż słynie on z dosyć zimnego podejścia do kibiców. W moim przypadku był jednak w porządku i chętnie stanął do zdjęcia, nawet się uśmiechnął, co jak na niego to duży wyczyn. Jedyne wątpliwości jakie miał to po zobaczeniu, że do podpisania ma "aż" pięć fotek. Na szczęście ręka mu nie odpadła i do meczu z VIVE mógł przystąpić jako zawodnik ze wszystkimi zdrowymi kończynami.

Resztę graczy udało mi się zebrać po wspomnianym posiłku już bez najmniejszych problemów, gdyż bardzo duża część drużyny poszła do pewnego pomieszczenia nazywanego...palarnią. Nie myślcie sobie, że papierosy oraz piwo to temat tabu w piłce ręcznej, gdyż nie jest tak nawet i w piłce nożnej. W szczypiorniaku jednak nikt się z tym tak nie kryje, a w piłce kopanej od razu zrobiono by z tego wielką aferę, a zapewniam Was, że spożycie tytoniu, czy też zimnego pienistego jest takie same w obu dyscyplinach.

Po wojażach w hotelu udałem się do galerii, aby coś zjeść i co ciekawe na parkingu stało auto Filipa Ivicia. Wiedziałem jednak, że przyjechać musiała nim zapewne jego dziewczyna, gdyż VIVE przed meczem również przebywało w hotelu (innym niż Vardar) mimo, że mecz rozgrywali u siebie.

Bo bardzo udanych zbiorach przyszedł czas na drogę powrotną do Mielca i już można było planować kolejną wyprawę. Nie trzeba było na to zbyt wiele czasu, gdyż następną drużyną na jaką wybiorę się do Kielc będzie Pick Szeged.

Na wymianę wędruje sporo zdjęć, więc klikajcie -----> tutaj.

Moje wspólne fotki z piłkarzami ręcznymi Vardaru jak zawsze możecie zobaczyć w zakładce "O mnie", czyli -----> tutaj.

Strony